Herkese merhaba arkadaÅŸlar,
Yıllarca ailemden ve özellikle annemden saklayarak yazdığım günlüklerimi, hayata karşı olan duruÅŸumu ve düşüncelerimi burada sizlerle paylaÅŸmaya karar verdim. Biliyorum ki bunları tüm ailem baÅŸta olmak üzere okuyacak. Olsun okusunlar. Artık yetiÅŸkin bir bireyim. Bunca yıldır beni bu kadar derinlemesine hiç tanımadılar aslında ya da ben izin vermedim. Liseye geçtiÄŸimden beri onlara kendimi kapattım. Nedenini hiç sorgulamadım ama kendime bambaÅŸka bir dünya yaratmışım onların haberin olmadan. Kendi dünyamı kurarken onları unutmuÅŸum. Åžu an anlıyorum ki aslında dünyamı oluÅŸturmam için hep destek oldular. En zor anlarımda bile yanımda oldular. Hastayken, üzgünken, mutluyken, çaresizken… Dünyamı kuramama yardım ettiler aslında. Ä°yi ki varlar, onlara sonsuz teÅŸekkürler. Ama artık gerçekten yetiÅŸkin bir birey olup okulumu bitirip kendi ayaklarımın üzerinde durmak istiyorum. AÅŸk hayatımdan uzun uzadıya bahsetmek isterdim fakat bunun için çok tepki göreceÄŸimden ÅŸu anlık cesaret edemiyorum. EÄŸer ki yazılarımı okumaya baÅŸlarsanız ve severseniz benim sizlere anlatacağım çok ama çok hikayelerim var.
Sevgiyle kalın.